Uitzwaaitocht in Aarle-Rixtel

1737

Hij komt, hij komt – in héél Nederland, met veel toeters en bellen. De kinderen uit Aarle-Rixtel en heel veel kinderen uit de omgeving van Aarle-Rixtel zagen Sinterklaas vanavond ook weer vertrekken. Het uitzwaaien van de goedheiligman is hier een traditie en trok, ondanks de regen, weer enorm veel kinderen dit jaar. Een verslag van Merle Koster.

Sinterklaas komt aan, dan doet sinterklaas cadeautjes in je schoen en dan, als kers op de taart, … pakjesavond, maar dan BAM, ineens is hij weg, geen einde, geen structuur, het verhaal is gewoon opeens afgelopen. Veel kinderen hebben hier geen moeite mee, ze gaan spelen met de cadeaus, die ze gekregen hebben en de ouders zijn blij dat ze deze tijd vol stress en veel te drukke kinderen weer gehad hebben. Alleen zijn er ook kinderen die hier wel last van hebben. Ze snappen maar niet dat de Sint zomaar weg is gegaan. Dat was toch nergens te zien? Speciaal voor deze kinderen heeft Aarle-Rixtel een uittocht voor Sinterklaas en zijn pieten.

Deze uittocht wordt al sinds 2012 elk jaar gehouden. Er komen kinderen en ouders uit heel de regio voor dit speciale feest. Dat is ook niet zo gek als je bedenkt, dat Aarle-Rixtel dit doet als een van de weinige plaatsen in Nederland.

Volgens veel kinderpsychologen is het goed, om voor kinderen met bijvoorbeeld autisme het zó af te sluiten. Je zag bij deze uitzwaaitocht dan ook extra veel kinderen met een beperking.

Paul Geene, een van de mensen die dit feest opstartte en ook nu nog steeds in de organisatie zit, gaf als antwoord op mijn vraag waarom ze dit zo doen: “We zijn gevraagd door Sinterklaas. Die vroeg: ”Vinden jullie het leuk als ik bij jullie uit kom zwaaien, want er schijnen toch wel kinderen bij te zijn die na de Sinterklaas nog een aantal weken wakker liggen, omdat ze denken dat er nog een zwarte piet onder het bed zit of dat Sinterklaas nog om de hoek kan staan.” En dat vonden wij toch wel een beetje zielig. Dus zeiden wij: natuurlijk doen we daaraan mee Sinterklaas, zodat er een afsluiting is voor alle kinderen. Want elk goed feest heeft ook een einde.”

Om half 7 werden Sinterklaas en natuurlijk ook de pieten door de kinderen ontvangen, bij de kiosk. Ook de burgemeester was hierbij aanwezig en heeft nog even mogen kletsen met de goedheiligman. Daarna gingen we allemaal, samen met Sinterklaas en natuurlijk de pieten, in een lange optocht naar de haven. Elk kind had een lampion, lampje of lichtbuis bij zich, dus dit zag er super gaaf uit! Vele pieten namen bij de haven echt de tijd voor elk kind om even te kletsen, een knuffel te geven of als ze het spannend vonden alleen een high five. Het was heerlijk om al die blije snoetjes van de kinderen te zien.

Toen was het moment toch echt aangebroken. Een kindje had het door, vroeg aan haar moeder: “Sinterklaas, dàg dàg, hè mama?” Sinterklaas en de pieten stonden op de stoomboot en vertrokken al vrolijk zwaaiend terug naar Spanje. Hier en daar een traan maar die ging al snel weer weg. “Het is fijn, dat het duidelijk is” zei een moeder, “Anders hebben we nog weken onduidelijkheid thuis.”

Ikzelf heb ervan genoten om alle kinderen zo zien te genieten van dit afscheid en ze tevreden weer terug naar huis te zien gaan. Ik vind dit een super traditie!