Er hing een vreemde geur op de toiletten. Nu ruikt het hier zelden naar bloemetjes, maar deze keer is het anders. Het ruikt naar een mengeling van haarspray en make-up. Op het schoolplein staan busjes en iedereen werpt nog een laatste blik in de spiegel voordat ze daarin gaan.
De schoolfotograaf is er weer.
In de rij bij het busje staat iedereen te bibberen. Als je dichterbij komt kan je nog net even je haren en make-up checken in de spiegel. De een na de ander trekt een scheve rug om even in die spiegel de laatste blik te werpen. Ik vraag me af waarom, want je kan er toch niets meer aan veranderen. Maar merk vervolgens dat ik het, net als al die anderen, natuurlijk ook even doe. Binnen in het busje gaat het flits flits, en binnen twee tellen sta je weer buiten. De een moppert dat ze nog niet eens tijd had om te gaan zitten, de ander vraagt zich af of ze al wel begonnen is aan haar zo vaak in de spiegel geoefende lach. De heren lachen de meiden uit, maar komen ook diep triest weer uit het busje. Hun haar strak in de gel, maar daarmee was ook alles gezegd. Lang leve fotoshop!!! Maar ja, daar heeft die fotograaf dan toch echt wel langer werk mee dan wanneer we drie seconden extra gekregen zouden hebben.
Ik blijf me dan ook werkelijk altijd weer verbazen over de toch hoge kwaliteit foto’s die eruit komen. Nu is het een paar weken wachten tot we het resultaat zien. Opa’s en oma’s altijd trots, tieners altijd balend en hopend dat die foto’s niet op hun huwelijksdag gebruikt gaan worden.
Hoewel er altijd ergere kunnen zijn…denk maar aan die baby-foto’s die je verbergt voor je vriendje.
