Na 5 jaar is het project Helmond in 100 stukskes klaar. Het project begon in 2017 toen stadsarcheoloog Theo de Jong oude dingen verzamelde uit een stortplek. Hij vond enorm veel dingen die mensen nog herkenden van vroeger en hij verwachtte dat zij daar fantastische verhalen over konden vertellen, deze zouden schrijvers gaan opschrijven en zo zou er een boek ontstaan met alle verhalen. Op 9 juni 2021 was de presentatie van dit boek met als ontvanger van het eerste exemplaar demissionair minister van Engelshoven. Redactrice Merle Koster en redacteur Brennan de Graaf hadden het geluk dat ze erbij mochten zijn. Het verslag is van Merle.
Helmond in 100 stukskes
Ik heb altijd al interesse gehad in de archeologie, dus toen ik er in 2018 bij de nacht van cultuur over hoorde was ik meteen geïnteresseerd. Met 100 stukskes proberen ze het persoonlijke verhaal en de herinneringen achter de objecten te vinden. “Zelf vind ik het jaartal van een melkkannetje natuurlijk interessant, maar dat zoiets niet genoeg was voor een gezin van 12, dat onthoud ik”, hoorde ik dan ook iemand zeggen. Om deze verhalen te krijgen zijn vrijwilligers en professionals naar onder andere verzorgingstehuizen gegaan met een koffer vol met allemaal opgegraven oude spulletjes. De ouderen in deze zorgcentra zagen de archeologische vondsten en herkenden die van vroeger. Meteen waren daar verhalen in overvloed en zat de sfeer er gezellig in. De verhalenvangers schreven de mooiste verhalen dan op. Zo hebben ze een boek vol van de mooiste verhalen kunnen maken.
Er is bijvoorbeeld een verhaal over een emaillen pollepel die door de Duitsers gestolen werd tijdens de tweede oorlog. Helena had haar huis al verloren, maar wilde die ene pollepel niet opgeven, want het was een geschenk van haar bruiloft. Deze pollepel hangt nog steeds in haar keuken. Helena de Wit – van der Putten vertelt dit verhaal en Terry Akkers heeft het opgeschreven.
Maar er is ook een verhaal over pudding met vel. Vroeger zat er namelijk altijd een dik vel op de pudding en volgens Anja van den Akker was dat vel echt enorm vies. Bij dit verhaal kwamen ook andere herinneringen boven, zoals drie koningen waar er altijd 1 boon in de pudding zat, degene die de boon in het kommetje vond was koning voor die dag. Toen er een keer 2 bonen waren gevonden, kwam er zo’n discussie dat dat vervolgend ook echt nooit meer is gebeurd.
Door de herinneringen aan vroeger, die kwamen door het bekijken van de stukjes die Theo gevonden had, hebben ouderen een fantastische middag gehad, schrijvers mooie verhalen gevangen en is er nu dus een prachtig boek.
Op 9 juni was na verschillende keren uitstel vanwege de coronapandemie de boekpresentatie. Het was een bijzondere dag! In de ochtend kwam minister van Engelshoven speciaal naar het Speelhuis om samen met wethouder Maas het boek in ontvangst te krijgen. Met een route van verschillende onderdelen waar oude stukskes tentoongesteld werden liep het gezelschap door het speelhuis. Ze zagen enorm veel stukskes waar een verhaal bij verteld werd, maar speelden ook het archeologie-spel. Daar werd een kleine vriendschappelijke wedstrijd gehouden tussen de wethouder en Brennan aan de ene kant, tegen de minister en Merle aan de andere. Om de beurt haalde iemand een voorwerp van de vloer om te bedenken wat dat vroeger geweest was. Blijkbaar waren we allemaal even goed voorbereid, want het spel eindigde in een gelijkspel.
Het was een ervaring om nooit te vergeten, net zoals de verhalen in het boek.
