Gevangenen en cipiers: een gevaarlijk machtsspel

2125

Redacteur Jochem Marechal schreef onderstaand artikel met zijn klasgenoot Ruud Beks.

Binnen gevangenissen zien we duidelijke machtsrollen: de gevangenen en de cipiers. Ook zien we veel machtsmisbruik. In 1971 werd het Stanford Prison-experiment uitgevoerd, hier werden twee groepen van twaalf vrijwilligers in een nabootsing van een gevangenis geplaatst, één groep cipiers, één groep gevangenen. Met dit experiment wilden ze het leven in een gevangenis onderzoeken. De cipiers vielen snel in de rol van sadistische en autoritaire cipiers. Het was de bedoeling dat dit experiment 14 dagen zou duren, maar na 6 dagen was het geforceerd te stoppen vanwege het geweld door de cipiers.

Dit zien we in de echte wereld ook. Zelfs al is er een tekort aan cipiers, er is meer geweld tussen cipiers en gevangenen dan tussen gevangenen onderling in de VS. Dit scheelt 20%. 20,5% van de gevangenen hebben onderling geweld ervaren, 24,6% van de gevangenen hebben aan geweld geleden door cipiers. Vier procent van de gevangenen heeft afgelopen 12 maanden geleden aan seksueel geweld. Maar vele gevallen van geweld worden niet gerapporteerd, waardoor deze statistieken in werkelijkheid hoger zullen liggen.

Voorbeelden van geweld zijn: een gevangene was voor twee dagen lang vastgebonden en gemarteld terwijl niemand dit door had. Ook waren er gevangene bebloed aan het roepen voor hulp.

We kunnen meerdere redenen geven aan het geweld in de gevangenissen, zo zitten de gevangenissen in de Alabama voor 182% vol. Dat zorgt voor stress en frustratie onder de cipiers, en voor spanningen onder de gevangenen. Ook is er een tekort aan cipiers, zeker als we rekening houden met hoeveel gevangenen er teveel zijn, wat ook zorgt voor frustratie en stress onder de cipiers. Door het tekort aan cipiers en overvloed aan gevangene is het ook moeilijk om geweld tussen de gevangenen te stoppen of hier überhaupt over te horen, zo was er een gevangene al zo lang dood dat toen hij werd gevonden zijn gezicht helemaal geplet was.

Nou zijn de genoemde voorbeelden wel uitzonderingen en wordt het geweld in gevangenissen sterk aangedikt in films en boeken, maar het geweld in gevangenissen is wel een groot probleem waar weinig aandacht naar uitgaat. Gevangenen zijn immers criminelen en een gevaar voor de samenleving, maar het zijn ook mensen die kunnen veranderen. In plaats van harde lijfstraffen kunnen we ook therapie en lessen geven aan gevangenen over correct handelen volgens de wet en ze zo rehabiliteren. Op deze manier neemt het aantal criminelen ook af en zullen de gevangenissen in de VS ook minder op overcapaciteit draaien.

Dit zal niet het hele probleem oplossen, want er moeten mensen de baan als therapeut of docent wel nemen wat al een probleem is vanwege een al bestaand tekort aan deze beroepen. Maar het is wel een stap in de juiste richting.